Ascetoholix - Doniu

Doniu

Doniu czyli Dominik Grabowski to w chwili obecnej jeden z najbardziej znanych i cenionych producentów i raperów na polskiej scenie hip-hopowej. Pochodzący z Obornik Wielkopolskich, koło Poznania, z muzyką związany od dziecka, pierwsze kroki na scenie postawił mając lat kilkanaście za sprawą konkursów dla instrumentalistów solistów. Zdobywając pierwsze szlify na pianinie i innych instrumentach klawiszowych nie sądził zapewne jak blisko z nimi będzie związana jego przyszłość. Około roku 96` słuchając rapowych płyt zza oceanu, klasyków takich jak EPMD, Notorious BIG czy M.O.P zarażony siłą kultury hiphopowej postanowił dać jej coś od siebie. Zaczynał od prostych bitów tworzonych jeszcze za pomocą trackerów. Jak sam mówi: „To były siermiężne początki, muzyka w ogóle nie przypominała hiphopu, jakieś nieposkładane rytmy robione na Protrackerze, wiesz, toporny sprzęt i ciągła nauka”. W latach 98/99 w piwnicy swojego domu powstały pierwsze nagrania tworzone z kumplem z podwórka - Liberem. W nagraniach uczestniczyło więcej ludzi, była to luźna ekipa, która z czasem sformowała się w grupę o abstrakcyjnej nazwie „Ascetoholix”. Od roku 98’ tworzy ją trzech chłopaków: Kris, Liber oraz Doniu. Do 2000 roku nagrali razem dwa nielegale, by po wstępnych rozmowach z wytwórnią Camey’a podpisać umowę na legalną płytę zespołu „A”. Doniu na stałe związany z Poznaniem, zaczął nawiązywać współpracę z innymi grupami i wykonawcami: Hansem i Deepem z ówczesnego 52, Mezo, SLU później z Owalem. Koneksje zaowocowały wspólnymi nagraniami, dokonywanymi już w pół profesjonalnym studiu „Dillegal”, które w 2001 powstało w domu u Donia. Udział w płycie „Blokersi” Sylwestra Latkowskiego, kompilacja „Robię Swoje 2” to jedne z pionierskich płyt, na których można było usłyszeć Donia i resztę ekipy promujących m.in. numer „Już Dawno”. Kawałek przeszedł do klasyki a grupa zaczęła liczne koncerty po całej Polsce. Poznań, Elbląg, Wrocław, Łódź, Częstochowa i wiele innych miast poczuło powiew rapu z Wielkopolski. Koncertowali również na dużych festiwalach hiphopowych w Opolu (KFP) czy Wrocławiu. Doniu przez większość czasu koncentrował się przede wszystkim na pracy producenta. Szkoląc swój warsztat na przestrzeni ostatnich 2 lat, współprodukował takie płyty jak: Mezo „Mezokracja”, Fu „Wrodzony Instynkt”, 18L „Wideoteka”, 52 Dębiec „ Poznań VI”, Dj Decks „Mixtape nr3”, Ascetoholix „Apogeum”, Liber „Bógmacher” czy Owal/Emcedwa „Wirus”, oraz wspomagał nielegalne produkcje poznańskich składów takich jak W.B.U, czy Green Team. Jak wspomina: „Rok 01’ i 02’ czy 03’ to duży wysiłek: koncerty, praca w studiu z wieloma wykonawcami, ale przychodzi też zawsze czas na refleksję i pisanie tekstów, do których zawsze wracam, siadam wieczorem, puszczam bit i piszę, tak po prostu” I tak Doniu zaznacza się w pamięci jako „szowinista” z perfidną zwrotką w hicie „Suczki”, charakterystycznie puentuje refren w „Jestem Tu” z Owalem, przypomina nam o rzeczach najważniejszych w życiu w niewątpliwym hicie „Skarby” z Liberem czy ironicznie rymuje o Polakach w refrenie z Hansem w numerze „To my”. Rok 2004 to kolejny pracowity rok dla artysty: kilkadziesiąt koncertów i rozpoczęcie prac nad solowym albumem. W międzyczasie nagrywanie numerów na polsko-francuską kompilację „Visa”, współpraca z kultowym zespołem z lat 70’ – Kombi i… niestety poważny wypadek samochodowy w sierpniu tego roku, w którym ginie menadżer artysty. Doniu wraca jednak do prac nad albumem mówiąc „ Mój album odbiega od wcześniejszych projektów, mówiąc prosto o realiach ma dawać ludziom energię, jakieś światło, pogodę ducha. Chcę też pokazać że raper to nikt inny jak chłopak z sąsiedztwa, czasem cwaniak, czasem skurwiel, ale często normalny uśmiechnięty gość jak każdy inny, ziomek. Muzycznie materiał ociera się o różne gatunki: jest szczypta dancehallu, tradycyjnego hiphopu z połowy lat 90’, jest też trochę samplowania, ale i dużo elektroniki…Ogólnie nie chcę się zamykać w stereotypach, lubie sobie podśpiewać refren, pokrzyczeć do majka, wyżyć się w studiu, proste!” kwituje wypowiedź.